ابن سینا ابو علی حسین بن عبدالله بن سینا

بسم الله الرحمن الرحیم

ابن سینا

 

اِبْن ِ سینا، ابوعلى حسین بن عبدالله بن سینا (370- 428ق /980- 1037م )، بزرگ ترین فیلسوف مشایى و پزشک نامدار ایران در جهان اسلام .

ابن عربی ابوعبدالله محیى الدین محمد بن على بن محمد بن العربى الحاتمى

بسم الله الرحمن الرحیم

ابن عربی، ابوعبدالله

اِبْن ِ عَرَبى ، ابوعبدالله محیى الدین محمد بن على بن محمد بن العربى الحاتمى (560 - 638ق /1165-1240م )، معروف به شیخ اکبر، اندیشمند، عارف و صوفى بزرگ جهان اسلام . وی در مشرق ، ابن عربى خوانده مى شود تا از ابوبکر ابن العربى (د 543ق /1148م )، قاضى ، محدث و فقیه اندلسى ، متمایز گردد.

خواجه نصیرالدین طوسی محمد بن محمد بن حسن طوسی

بسم الله الرحمن الرحیم

خواجه نصیر الدین طوسى:

محمد بن محمد بن حسن طوسى مشهور به «نصیر الدین طوسى» و «محقق طوسى» در طوس چشم به جهان گشود. در سال تولد این دانشمند بزرگ، اختلاف است. اما اکثر نویسندگان بر این عقیده‌اند که او در سال  ۵٩٧  ه‍ متولد شد و در روز عید غدیر سال  ۶٧٢  ه‍ در بغداد چشم از جهان فرو بست و در کاظمین به خاک سپرده شد.

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونی

بسم الله الرحمن الرحیم

ابوریحان بیرونی

ابو ریحان محمد بن احمد بیرونى، دانشمند برجسته‌ى ایرانى، در سوم ذیحجه‌ى  ٣۶٢  هجرى قمرى مطابق با هیجدهم دى‌ماه 351 خورشیدى، در شهر کاث -از شهرهاى ولایت خوارزم-به دنیا آمد. پدرش، ابو جعفر احمد بن على اندیجانى اخترشناس دربار خوارزم‌شاه در رصدخانه‌ى گرگانج بود و مادرش-مهرانه-پیشینه‌ى مامایى داشت. چنان‌که خود او گفته است، پدرش را در پى بدگویى حسودان از دربار راندند و آن‌ها به ناچار دریکى از روستاهاى پیرامون خوارزم ساکن شدند و چون براى مردم روستا بیگانه بودند، به بیرونى شهرت یافتند. عده‌اى نیز گفته‌اند که چون او در بیرون شهر کاث که پایتخت خوارزم بود به دنیا آمد، به این نام شهره گشت.

ابن هیثم ابو علی حسن بن حسن بن هیثم بصری

بسم الله الرحمن الرحیم

ابن هیثم، ابوعلی

اِبْنِ هِیْثَم، ابوعلی حسن (محمد؟) بن حسن (حسین؟) بن هیثم بصری، ریاضی‌دان برجسته و بزرگ‌ترین فیزیک‌دان و نورشناس مسلمان سده 4ق/10م که در آثار لاتینی سده‌های میانه به آونتان یا آوناتهان و بیشتر به آلهازن نامبردار است.
زندگی و آثار: به رغم شهرت عظیم ابن هیثم، اطلاعات مبسوطی درباره دورانهای مختلف زندگی، خاصه تحصیلات و استادان او در دست نیست. آنچه در این‌باره می‌دانیم، غالباً روایاتی است که حدود 3 قرن پس از او، قفطی

ابن فهد حلی

بسم الله الرحمن الرحیم

ابن فهد حلی

 

اِبْن ِ فَهْدِ حِلّى ، ابوالعباس جمال الدین احمد بن شمس الدین محمد بن فهد حلى اسد (757-841ق /1356-1437م )، فقیه امامى . زادگاه وی به درستى دانسته نیست ، اما همین مقدار روشن است که زمانى در حلّه اقامت داشته و در مدرسة زینبیّه به تدریس مشغول بوده است . همچنین وی بخشى از عمر خود را در کربلا سپری کرده است

شیخ محمد تقی آملی

بسم الله الرحمن الرحیم

آملی، شیخ محمد تقی
آملی، شیخ محمّدتقی (1304-1391ق/1887-1971م)، فقیه امامی، فرزند مولامحمد آملی، در تهران زاده شد و مقدّمات علوم را نزد پدر آموخت. پس از آن نزد عالمان دیگری مانند شیخ عبدالنّبی نوری و میرزاحسن کرمانشاهی درس خواند. در 1340ق به نجف اشرف رفت و تا 1353ق از محضر استادانی چون میرزای نایینی، و آقاضیاء عراقی (اراکی) و اقا سیّد ابوالحسن اصفهانی بهره یافت. سپس به تهران بازگشت و به تصنیف و تدریس مشغول شد.

سید حیدر آملی.بهاء الدین حیدر بن علی بن حیدر علوی حسینی

بسم الله الرحمن الرحیم

آملی، بهاءالدین

آمُلی، بهاءالدین حیدربن علی بن حیدر علوی حسینی (720-پس از 782ق/1320-1380م)، عارف شیعی امامی. پس از تحصیل دانشهای متداول زمان در آمل و خراسان و اصفهان به مشاغل دیوانی پرداخت و به خدمت فخرالدوله شاه غازی بن زیار از ملوک رستمدار طبرستان درآمد و از خواص مجلس او گردید و سرانجام به وزارت رسید. در 30 سالگی تحولی در وجودش پدید آمد و برآن شد که از مناصب دنیوی کناره گیرد و به تزکیه نفس پردازد.

ابوالفتوح رازی جمال الدین حسین بن علی بن محمد احم خزاعی

بسم الله الرحمن الرحیم

ابوالفتوح رازی
اَبوالفُتوح رازی، جمال‌الدین حسین بن علی بن محمد احمد خزاعی (ح 480- پس از552ق/1087-1157م). عالم و مفسر نامدار امامی و مؤلف تفسیر روض‌الجنان و روح الجنان.